Pse është e mundur që njerëzit, dhe të krishterët e vetë-rrëfyer, e kanë të pamundur të besojnë në hirin e pakushtëzuar? Pikëpamja mbizotëruese midis të krishterëve sot është ende se në fund të fundit shpëtimi varet nga ajo që ka bërë ose nuk ka bërë. Zoti është aq i lartë sa që nuk mund të kullojë mbi të; aq sa nuk mund të kuptohet. Aq thellë sa nuk mund të futesh nën të. A e mbani mend atë këngë tradicionale të ungjillit?
Fëmijëve të vegjël u pëlqen t'i këndojnë kësaj kënge sepse mund t'i shoqërojnë fjalët me lëvizje të përshtatshme. “Kaq lart”... dhe i mbajnë duart mbi kokë; "deri tani"... dhe shtrinë krahët gjerësisht: "aq poshtë"... dhe struken sa të munden. Kjo këngë e bukur është argëtuese për t'u kënduar dhe mund t'u mësojë fëmijëve një të vërtetë të rëndësishme për natyrën e Perëndisë. Por ndërsa rritemi, sa e besojnë ende këtë? Disa vite më parë, Emerging Trends - një revistë e Qendrës Kërkimore të Fesë në Princeton - raportoi se 56 për qind e amerikanëve, shumica e të cilëve të identifikuar si të krishterë, thonë se kur mendojnë për vdekjen e tyre, janë shumë ose mjaft të shqetësuar për të. pa qenë falja e Zotit.
Raporti, i bazuar në hulumtimin e Institutit Gallup, shton: "Zbulime të tilla ngrenë pyetje nëse të krishterët amerikanë e kuptojnë se çfarë është kuptimi i krishterë i 'hirit' dhe rekomandon rritjen e mësimeve biblike në komunitetin e krishterë për t'i mësuar kishat. Pse njerëzit, edhe ata që deklarojnë se janë të krishterë, e kanë të pamundur të besojnë në hirin e pakushtëzuar? Themeli i Reformimit Protestant ishte mësimi biblik se shpëtimi - falja e plotë e mëkateve dhe pajtimi me Perëndinë - arrihet vetëm me hirin e Perëndisë.
Megjithatë, pikëpamja mbizotëruese mes të krishterëve është se në fund të fundit shpëtimi varet nga ajo që dikush ka bërë ose nuk ka bërë. Njeriu imagjinon një ekuilibër të madh hyjnor: në një tas veprat e mira dhe në tjetrën veprat e këqija. Tasi me peshën më të madhe është vendimtar për shpëtimin. Nuk është çudi që kemi frikë! A do të gjendet në gjykim se mëkatet tona janë grumbulluar "aq lart" sa që as Ati nuk mund t'i shohë, "aq shumë" sa gjaku i Jezusit nuk mund t'i mbulojë ato dhe se ne jemi zhytur "aq poshtë" sa Fryma e Shenjtë mundi nuk na arrin më? E vërteta është se ne nuk duhet të shqetësohemi nëse Zoti do të na falë; ai tashmë e ka bërë këtë: "Ndërsa ne ishim akoma mëkatarë, Krishti vdiq për ne," na thotë Bibla në Romakëve 5,8.
Ne jemi të justifikuar vetëm sepse Jezusi vdiq dhe u ringjall për ne. Nuk varet nga cilësia e bindjes sonë. Nuk varet as nga cilësia e besimit tonë. Ajo që ka rëndësi është besimi i Jezusit. Gjithçka që duhet të bëjmë është t'i besojmë atij dhe të pranojmë dhuratën e tij të mirë. Jezusi tha: “Çfarëdo që më jep Ati im, vjen tek unë; dhe atë që vjen tek unë nuk do ta dëboj. Sepse unë kam zbritur nga qielli jo për të bërë vullnetin tim, por vullnetin e atij që më dërgoi. Por ky është vullneti i atij që më dërgoi, që të mos humbas asgjë nga ajo që më dha, por ta ringjall ditën e fundit. Sepse ky është vullneti i Atit tim, që kushdo që sheh Birin dhe beson në të, të ketë jetë të përjetshme; dhe unë do ta ringjall atë në ditën e fundit” (Gjn. 6,37-40,). Ky është vullneti i Zotit për ju. Nuk duhet të kesh frikë. Nuk duhet të shqetësoheni. Ju mund ta pranoni dhuratën e Zotit.
Hiri është i pamerituar nga përkufizimi. Nuk është pagesë. Është dhurata falas e dashurisë së Perëndisë. Çdo person që dëshiron t'i pranojë, i pranon ato. Ne duhet ta shohim Perëndinë në një perspektivë të re, siç tregon Bibla. Perëndia është Shëlbuesi ynë, jo mallkimi ynë. Ai është Shpëtimtari ynë, jo asgjësuesi ynë. Ai është miku ynë, jo armiku ynë. Perëndia është në anën tonë.
Ky është mesazhi i Biblës. Është mesazhi i hirit të Zotit. Gjykatësi ka bërë tashmë atë që është e nevojshme për të siguruar shpëtimin tonë. Ky është lajmi i mirë që na solli Jezusi. Disa versione të këngës së vjetër të ungjillit përfundojnë me korin, "Duhet të hysh nga dera". Dera nuk është një hyrje e fshehur që pakkush mund ta gjejë. Në Mateu 7,7-8 Jezusi na pyet: “Lypni dhe do t'ju jepet; kërkoni dhe do të gjeni; trokitni dhe do t'ju hapet. Sepse ai që kërkon merr; dhe kushdo që kërkon do të gjejë; dhe do t'i hapet kujtdo që troket".
nga Joseph Tkach