Shpëtim për të gjithë njerëzit

357 shpengim për të gjithëShumë vite më parë kisha dëgjuar një mesazh për herë të parë që më ka ngushëlluar që nga ajo kohë. Unë gjithashtu e shoh atë sot si një mesazh shumë të rëndësishëm të Biblës. Është mesazhi se Perëndia po shpëton gjithë njerëzimin. Perëndia ka përgatitur një mënyrë në të cilën të gjithë njerëzit mund të arrijnë shpëtimin. Tani po zbaton planin e tij. Së pari duam të shikojmë në Fjalën e Perëndisë për mënyrën e shpëtimit. Në Romak Pali përshkruan situatën në të cilën njerëzit e gjejnë veten:

"Të gjithë kanë mëkatuar dhe nuk e arrijnë lavdinë që duhet të kenë përpara Perëndisë" (Romakëve 3,23 Kasapi 2000).

Perëndia ka siguruar lavdi për popullin. Kjo nënkupton atë që ne njerëzit dëshirojmë si lumturi, si përmbushja e të gjitha dëshirave tona. Por ne njerëzit e kanë humbur ose e kanë humbur këtë lavdi nëpërmjet mëkatit. Mëkati është pengesa e madhe që na ka ndarë nga lavdia, një pengesë që nuk mund të kapërcehet për ne. Por Perëndia e ka hequr këtë pengesë nëpërmjet Birit të tij Jezus.

"Dhe janë shfajësuar pa merita me anë të hirit të tij nëpërmjet shpengimit që është në Krishtin Jezus" (vargu 24).

Pra, shpëtimi është rruga që Zoti ka siguruar për njerëzit në mënyrë që t'u japë atyre akses në lavdinë e Perëndisë përsëri. Zoti siguroi vetëm një akses, një mënyrë, por njerëzit përpiqen të ofrojnë dhe të zgjedhin rrugë të tërthorta dhe mënyra të tjera për të arritur shpëtimin. Kjo është një nga arsyet pse ne njohim kaq shumë fe. Jezusi tha për veten tek Gjoni 14,6 tha: "Unë jam rruga“. Ai nuk tha se ishte një nga mënyrat e shumta, por mënyra. Pjetri e konfirmoi këtë përpara Sinedrit:

"Dhe në asnjë tjetër nuk është shpëtimi (Shpëtimi), gjithashtu nuk ka emër tjetër u është dhënë njerëzve nën qiell, me anë të së cilës ne duhet të shpëtohemi (shpëtohemi)” (Veprat e Apostujve 4,12).

Pali i shkroi kishës në Efes:

“Edhe ju ishit të vdekur në mëkatet dhe mëkatet tuaja. Prandaj mbani mend se dikur ishit johebrenj nga lindja dhe u quajtët të parrethprerë nga ata që janë rrethprerë nga jashtë, se në atë kohë ishit pa Krishtin, të përjashtuar nga shtetësia e Izraelit dhe të huaj jashtë besëlidhjes së premtimit; prandaj keni pasur nuk ka shpresë dhe banoni pa Perëndinë në botë” (Efesianëve 2,1 dhe 11-12).

Ne po kërkojmë rrugë dhe alternativa në situata të vështira. Kjo është e drejtë. Por kur bëhet fjalë për mëkat, ne kemi vetëm një mundësi: shpëtimi nëpërmjet Jezusit. Nuk ka asnjë mënyrë tjetër, asnjë alternativë, asnjë shpresë tjetër, asnjë shans tjetër përveç asaj që Perëndia ka planifikuar të bëjë që nga ajo kohë: Shpëtimi nëpërmjet djalit të tij Jezu Krisht.

Nëse e mbajmë këtë fakt në mendje, kjo ngre pyetje. Pyetje që tashmë janë pyetur nga shumë të krishterë:
Po në lidhje me të afërmit e mi të dashur të vdekur që nuk u konvertuan?
Po në lidhje me miliona njerëz që kurrë nuk kanë dëgjuar emrin e Jezusit në jetën e tyre?
Po në lidhje me shumë foshnje të pafajshme që vdiqën pa e ditur Jezusin?
A duhet që këta njerëz të pësojnë ferr sepse nuk e kanë dëgjuar kurrë emrin e Jezusit?

Shumë përgjigje u janë dhënë këtyre pyetjeve. Disa thonë se Perëndia dëshiron vetëm të shpëtojë disa të tjerë që ai ka zgjedhur dhe planifikuar të bëjë para themelimit të botës. Të tjerë thonë se Perëndia do të shpëtojë përfundimisht të gjithë, nëse e pëlqejnë apo jo, se Perëndia nuk është mizor. Ka shumë hije midis këtyre dy mendimeve, të cilat unë nuk diskutoj tani. Jemi të përkushtuar ndaj deklaratave të Fjalës së Perëndisë. Perëndia dëshiron shpëtim për të gjithë njerëzit. Kjo është vullneti i tij i hapur, që ai e bëri të qartë dhe të qartë.

“Është e mirë dhe e pranueshme në sytë e Perëndisë, Shpëtimtari ynë që dëshironallen Njerëzit ndihmohen dhe vijnë në njohurinë e së vërtetës. Sepse është një Perëndi dhe një ndërmjetës midis Perëndisë dhe njerëzve, domethënë njeriut Jezu Krisht, i cili e dha veten për njëTë gjithë për shpëtim"(1. Timote 2,3-6).

Perëndia tregon qartë se dëshiron të krijojë shpëtim për të gjithë. Ai gjithashtu zbuloi në Fjalën e tij vullnetin e Tij që askush nuk do të humbte.

“Zoti nuk e vonon premtimin, siç mendojnë disa një vonesë; por ai ka durim me ju dhe nuk dua që dikush të humbasë, por që të gjithë të gjejnë pendimin" (1. Peter 3,9).

Si do ta zbatojë Perëndia në vullnetin e tij? Perëndia nuk e thekson në Fjalën e tij aspektin e përkohshëm, por si sakrifica e Birit të tij shërben për shpëtimin e gjithë njerëzimit. Jemi të përkushtuar ndaj këtij aspekti. Në pagëzimin e Jezusit, Gjon Pagëzori vuri në dukje një fakt të rëndësishëm:

“Të nesërmen Gjoni pa Jezusin që po vinte tek ai dhe i tha: “Ja Qengji i Perëndisë bota mbart mëkatin” (Gjoni 1,29).

Jezui mori mbi vete gjithë mëkatin e botës, jo vetëm një pjesë të atij mëkati. Ai ka marrë mbi vete gjithë padrejtësitë, të gjitha ligësitë, të gjitha ligësitë, çdo mashtrim dhe çdo gënjeshtër. Ai e mbajti këtë barrë të madhe të mëkateve të të gjithë botës dhe pësoi vdekjen për të gjithë njerëzit, dënimin për mëkatin.

“Dhe ai është shlyerja për mëkatet tona, jo vetëm për tonat, por edhe për të tyret të gjithë botën"(1. Johannes 2,2).

Nëpërmjet veprës së tij të madhe, Jezusi ka hapur një derë për shpëtimin e tyre për të gjithë botën, për të gjithë njerëzit. Pavarësisht nga pesha e barrës së mëkateve që Jezusi i mbajti, dhe pavarësisht nga vështirësitë dhe vuajtjet që duhej të duronte, Jezusi i nxori të gjithë nga dashuria e thellë për ne, nga dashuria për të gjithë njerëzit. Shkrimet e shenjta të njohura na tregojnë:

"Kështu bëri Zoti bota e dontese dha Birin e tij të vetëmlindurin, që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetën e përjetshme” (Gjoni 3,16).

Na e bëri nga “qejfi”. Jo për t'u dhënë pas ndjenjave sadiste, por nga dashuria e thellë për të gjithë njerëzit. 

"Atëherë e pëlqeu Perëndinëqë tek ai (Jezusi) të banojë e gjithë bollëku, dhe ai nëpërmjet tij gjithçka u pajtua, qoftë në tokë apo në qiell, duke bërë paqe me anë të gjakut të tij në kryq” (Kolosianëve 1,19-20).

A e kuptojmë se kush është ky Jezusi? Ai nuk është "vetëm" shpenguesi i gjithë njerëzimit, ai është gjithashtu krijuesi dhe mbështetësi i tij. Ai është personaliteti që na solli ne dhe botën në ekzistencë nëpërmjet Fjalës së Tij. Është gjithashtu ai që na mban gjallë, na siguron ushqim dhe veshje dhe i mban të gjitha sistemet në hapësirë ​​dhe në tokë të funksionojnë në mënyrë që ne të mund të ekzistojmë fare. Pali vë në dukje këtë fakt:

"Atëherë Çdo gjë është krijuar në tëajo që është në qiell dhe në tokë, e dukshme dhe e padukshme, janë frone, dominime, fuqi ose fuqi; çdo gjë krijohet prej tij dhe atij. Dhe ai është mbi të gjitha, dhe gjithçka gjendet në të’ (Kolosianëve 1,16-17).

Jezusi Shëlbuesi, Krijuesi dhe Qëndruesi bëri një deklaratë të veçantë pak para vdekjes së tij.

"Dhe unë, nëse do të jem i lartësuar nga toka, kështu do të ngrihem tek vizatoni tek unë. Por ai e tha këtë për të treguar se me çfarë vdekje do të vdiste” (Gjoni 12,32).

Me “të lartësuar” Jezusi nënkuptonte kryqëzimin e tij, i cili solli vdekjen e tij. Ai do të tërhiqte të gjithë në këtë vdekje, parashikoi ai. Kur Jezusi thotë të gjithë, ai nënkupton të gjithë, të gjithë. Pali mori këtë mendim:

"Sepse dashuria e Krishtit na detyron, veçanërisht pasi jemi të bindur se nëse dikush vdes për të gjithë, ata të gjithë kanë vdekur" (2. Korintasve 5,14).

Me vdekjen e Krishtit në kryq, ai solli vdekje për çdo qenie njerëzore në një drejtim, sepse ai i tërhoqi të gjithë në kryq. Të gjithë kanë vdekur me vdekjen e Shëlbuesit të tyre. Kështu që të gjithë njerëzit kanë pranimin e kësaj vdekjeje pozitive. Megjithatë, Jezui nuk mbeti i vdekur, por u ngrit nga babai i tij. Në ringjalljen e tij, ai gjithashtu mori të gjithë të përfshirë. Të gjithë njerëzit do të ringjallen. Kjo është një deklaratë themelore e Biblës.

“Mos u habisni. Sepse po vjen ora kur të gjithë ata që janë në varre do ta dëgjojnë zërin e tij dhe ata që kanë bërë të mira do të dalin, duke çuar në ringjalljen e jetës, por ata që kanë bërë të liga, do të çojnë në ringjalljen e gjykimit” (Gjoni 5,28-9).

Jezusi nuk dha një deklaratë kohe në lidhje me këtë deklaratë. Nëse këto dy ringjallje ndodhin në të njëjtën kohë ose në kohë të ndryshme, Jezusi nuk përmend këtu. Ne do të lexojmë disa pasazhe biblike në lidhje me gjykimin. Këtu na zbulohet se cili do të jetë gjyqtari.

“Sepse Ati nuk gjykon askënd, por ai gjykon për çdo gjë i dorëzohet djalitnë mënyrë që të gjithë ta nderojnë djalin. Ai që nuk e nderon Birin nuk nderon Atin që e ka dërguar. Dhe ai i ka dhënë autoritet të mbajë gjykatën, sepse ai është Biri i njeriut(Gjoni 5:22-23 dhe 27).

Gjykatësi para të cilit të gjithë duhet të përgjigjen do të jetë Jezu Krishti, Krijuesi, Ruajtës, dhe Shëlbuesi i çdo qenieje njerëzore. Gjyqtari është i njëjti person i cili vuajti vdekjen për të gjithë njerëzit, e njëjta që marrë pajtimin për botën, e njëjta që i jep çdo jetën fizike e njeriut dhe e mban atë gjallë. A mund të dëshirojmë një gjykatës më të mirë? Perëndia i ka dhënë gjykim djalit të tij, sepse ai është Biri i Njeriut. Ai e di se çfarë do të thotë të jesh njerëzor. Ai na njeh njerëz të afërt, është një prej nesh. Ai e di dorën e parë fuqinë e mëkatit dhe joshjen e Satanait dhe të botës së tij. Ai i njeh ndjenjat njerëzore dhe nxit. Ai e di sa të fuqishme janë ata, sepse krijoi njeriun dhe u bë njeri si ne, por pa mëkat.

Kush nuk dëshiron t'i besojë këtij gjyqtari? Kush nuk do të reagonte ndaj fjalëve të këtij gjyqtari, do të përuleshin dhe do të pranonin fajin e tij?

"Me të vërtetë, në të vërtetë, unë ju them: Kush e dëgjon fjalën time dhe beson ai që më dërgoi, ai ka jetë të përjetshme dhe nuk vjen në gjyq, por ka kaluar nga vdekja në jetë” (vargu 24).

Gjykimi që kryen Jezui do të jetë absolutisht i drejtë. Ajo karakterizohet nga paanshmëria, dashuria, falja, dhembshuria dhe mëshira.

Edhe pse Perëndia dhe Biri i tij, Jezu Krishti, kanë krijuar kushtet më të mira për secilin person për të arritur jetën e përjetshme, disa njerëz nuk do ta pranojnë shpëtimin e Tij. Perëndia nuk do t'ju detyrojë të lumtur. Ata do të korrin atë që kanë mbjellë. Kur të përfundojë gjykata, ka vetëm dy grupe njerëzish, siç CS Lewis e futi në një nga librat e tij:

Një grup do t'i thotë Perëndisë: Vullneti yt do të bëhet.
Për grupin tjetër, Perëndia do të thotë: Vullneti yt do të bëhet.

Kur Jezusi ishte në tokë, ai fliste për ferr, për zjarrin e përjetshëm, ulërimat dhe dhëmbët që thërrisnin. Ai foli për dënimin dhe ndëshkimin e përjetshëm. Ky është një paralajmërim për ne, në mënyrë që të mos e marrim me mend premtimin e Perëndisë për shpëtimin. Në fjalën e Perëndisë dënimi dhe ferri nuk janë vendosur në plan të parë, në plan të parë qëndron dashuria dhe shqetësimi i Perëndisë për të gjithë njerëzit. Perëndia dëshiron shpëtim për të gjithë njerëzit. Por kushdo që nuk dëshiron ta pranojë këtë dashuri për Perëndinë dhe faljen, Perëndia e lë vullnetin e tij. Ndëshkimi i përjetshëm, megjithatë, nuk do të pësojë askënd që nuk e do atë shprehimisht. Perëndia nuk dënon këdo që nuk ka pasur kurrë mundësinë të mësojë për Jezusin dhe punën e tij të shpëtimit.

Në Bibël gjejmë dy skena të Gjykatës Botërore të shkruar. Njëri gjendet në Mateu 25 dhe tjetri në Zbulesën 20. Ju rekomandoj t'i lexoni ato. Ata na tregojnë perspektivën se si do të gjykojë Jezui. Gjykata është e përfaqësuar në këto vende si një ngjarje që mbahet në një kohë të caktuar. Le t'i drejtohemi një shkrimi të shenjtë që tregon se dikush mund të kuptojë një periudhë më të gjatë kohore nën gjykimin.

“Sepse ka ardhur koha që në shtëpinë e Perëndisë të fillojë gjykimi. Por nëse për ne më parë, cili do të jetë fundi i atyre që nuk besojnë ungjillin e Perëndisë" (1. Peter 4,17).

Shtëpia e Perëndisë përdoret këtu si një emër për kishën ose komunitetin. Ajo qëndron sot në gjykatë. Të krishterët kanë dëgjuar dhe iu janë përgjigjur thirrjes së Perëndisë në kohën e tyre. Ata kanë njohur Jezusin si Krijues, Mbështetës dhe Shëlbues. Për të, gjykata po ndodh tani. Shtëpia e Perëndisë kurrë nuk gjykohet ndryshe. Jezu Krishti përdor të njëjtin standard për të gjithë njerëzit. Kjo është e shënuar me dashuri dhe mëshirë.

Shtëpisë së Perëndisë i është dhënë një detyrë nga Zoti i tij për të marrë pjesë në shpëtimin e gjithë njerëzimit. Ne jemi të thirrur që të predikojmë lajmin e mirë të mbretërisë së Perëndisë tek njerëzit tanë. Jo të gjithë njerëzit i kushtojnë vëmendje këtij mesazhi. Shumë e përçmojnë atë, sepse për të ajo është budallallëk, jointeresante ose e pakuptimtë. Nuk duhet të harrojmë se puna e Perëndisë është të shpëtojë njerëzit. Ne jemi punonjësit e tij të cilët shpesh bëjnë gabime. Le të mos dekurajohemi nëse suksesi i punës sonë duket të mungojë. Perëndia gjithmonë po punon dhe bën thirrje dhe shoqëron njerëzit për vete. Jezusi e sheh se të thirrurit do të arrijnë qëllimin e tyre.

“Askush nuk mund të vijë tek unë nëse Ati që më dërgoi nuk e tërheq dhe unë do ta ringjall në ditën e fundit. Gjithçka që më jep babai më vjen; dhe atë që vjen tek unë nuk do ta dëboj. Sepse unë kam zbritur nga qielli jo për të bërë vullnetin tim, por vullnetin e atij që më dërgoi. Por ky është vullneti i atij që më dërgoi, që çfarëdo që më dha, të mos humbas asgjë, por ta ringjall ditën e fundit" (Gjoni 6,44 dhe 37-39).

Le të vendosim të gjithë shpresën tonë te Zoti. Ai është Shpëtimtari, Shpëtimtari dhe Shëlbuesi i të gjithë njerëzve, veçanërisht i besimtarëve. (1. Timote 4,10) Le të mbajmë fort këtë premtim nga Zoti!

nga Hannes Zaugg


pdfShpëtim për të gjithë njerëzit