Romakëve 10,1-15: Lajm i mirë për të gjithë
Pali shkruan te Romakët: "Të dashur vëllezër dhe motra të mia, ajo që unë lutem për izraelitët me gjithë zemër dhe lutem për ta është që ata të shpëtohen" (Romakëve 10,1 Përkthimi i ri i Gjenevës).
Por kishte një problem: “Sepse atyre nuk u mungon zelli për çështjen e Perëndisë; Unë mund ta dëshmoj këtë. Ajo që u mungon është njohuria e duhur. Ata nuk e kanë parë se për çfarë është drejtësia e Perëndisë dhe po përpiqen të ngrihen përpara Perëndisë nëpërmjet drejtësisë së tyre. Duke vepruar kështu, ata rebelohen kundër drejtësisë së Perëndisë në vend që t'i nënshtrohen asaj” (Romakëve 10,2-3 Përkthimi i Gjenevës së Re).
Izraelitët Pali e dinte se donin të ishin të drejtë përpara Perëndisë me veprat e tyre (duke zbatuar ligjin).
“Sepse me Krishtin është arritur fundi i ligjit: kushdo që beson në të shpallet i drejtë. Rruga drejt drejtësisë është e njëjtë për judeun dhe për johebrenjtë” (Romakëve 10,4 Përkthimi i ri i Gjenevës). Ju nuk mund ta arrini drejtësinë e Perëndisë duke përmirësuar veten. Zoti ju jep drejtësi.
Ne të gjithë ndonjëherë jetonim sipas ligjeve. Kur isha një djalë, kam jetuar nën ligjet e nënës sime. Një nga rregullat e saj ishte, pasi luaja në oborr, duke hequr këpucët para se të hyn në apartament. Unë kisha për të pastruar këpucë shumë të ndotura me ujë në verandë.
Jezusi pastron pluhurin
Perëndia nuk është ndryshe. Ai nuk dëshiron që ndotësia e mëkateve tona të përhapet në të gjithë shtëpinë e tij. Problemi është, ne nuk kemi asnjë mënyrë për të pastruar veten dhe ne nuk mund të hyjmë derisa të jemi të pastër. Perëndia lejon vetëm ata që janë të shenjtë, pa mëkat dhe të pastër në banesën e tij. Askush nuk mund ta arrijë këtë pastërsi me vete.
Prandaj Jezusi duhej të dilte nga shtëpia për të na pastruar. Vetëm ai mund të na pastrojë. Nëse jeni të zënë duke u liruar nga ndotja juaj, ju mund të pastroni veten deri në ditën e fundit, nuk do të jetë e mjaftueshme për të hyrë në shtëpi. Megjithatë, nëse besoni atë që thotë Jezusi, sepse tashmë ju ka pastruar, mund të hyni në shtëpinë e Perëndisë dhe të uleni në tryezën e tij për të ngrënë.
Vargjet 5-15 në Romakët 10 merren me këtë fakt: Është e pamundur të njohësh Zotin derisa mëkati të eliminohet. Njohuria e Perëndisë nuk mund ta heqë mëkatin tonë.
Në atë pikë te Romakët 10,5-8, citon Pali 5. Zanafilla 30,11:12, "Mos thuaj në zemrën tënde: "Kush do të ngjitet në qiell? – sikur dikush donte ta zbriste Krishtin prej andej”. Thuhet se si qenie njerëzore ne mund të kërkojmë dhe të gjejmë Zotin. Por fakti është se Zoti vjen tek ne dhe na gjen.
Fjala e përjetshme e Perëndisë ka ardhur tek ne si Perëndia dhe njeriu, Biri i Perëndisë, Jezu Krishti i mishit dhe i gjakut. Nuk mund ta gjejmë në qiell. Ai vendosi në lirinë e tij hyjnore të zbriste te ne. Jezusi na shpëtoi njerëzit duke larë mjegullën e mëkatit dhe duke na hapur rrugën që ne të hynim në shtëpinë e Perëndisë.
Kjo shtron pyetjen: A besoni atë që thotë Perëndia? A mendoni se Jezusi ju ka gjetur dhe e keni larë ndyrën tuaj, që tani të hyni në shtëpinë e tij? Nëse nuk e besoni këtë, ju jeni jashtë shtëpisë së Perëndisë dhe nuk mund të hyni.
Pali flet në Romakëve 10,9-13 Përkthimi i New Geneva: «Pra, nëse rrëfen me gojën tënde se Jezusi është Zot dhe beson në zemrën tënde se Perëndia e ringjalli prej së vdekurish, do të shpëtohesh. Sepse njeriu shpallet i drejtë kur beson me zemër; njeriu shpëtohet kur "rrëfen besimin" me gojë. Kjo është arsyeja pse Shkrimi thotë: "Kushdo që beson tek ai do të ruhet nga shkatërrimi" (Isaia 28,16). Nuk ka dallim nëse një person është çifut apo jo çifut: të gjithë kanë të njëjtin Zot dhe ai ndan pasurinë e tij me të gjithë ata që e thërrasin "në lutje". “Kushdo që thërret emrin e Zotit do të shpëtohet” (Joel 3,5).
Ky është realiteti: Perëndia shpengoi krijimin e tij nëpërmjet Jezu Krishtit. Ai i lau mëkatet tona dhe na bëri të pastër përmes sakrificës së tij, pa ndihmën dhe kërkesën tonë. Nëse ne besojmë në Jezusin dhe rrëfejmë se ai është Zoti, ne tashmë jetojmë në këtë realitet.
Shembull i skllavërisë
Am 1. Më 1863 janar 19, Presidenti Abraham Lincoln nënshkroi Deklaratën e Emancipimit. Ai urdhër ekzekutiv thoshte se të gjithë skllevërit në të gjitha shtetet në revoltë kundër qeverisë amerikane tani janë të lirë. Lajmi për këtë liri nuk arriti te skllevërit e Galveston, Teksas deri më 186 qershor 5. Për dy vjet e gjysmë këta skllevër nuk dinin për lirinë e tyre dhe e përjetuan realitetin vetëm kur ushtarët e Ushtrisë Amerikane u thanë atyre.
Jezusi është Shpëtimtari ynë
Rrëfimi ynë nuk na shpëton, por Jezusi është Shpëtimtari ynë. Ne nuk mund ta detyrojmë Zotin të bëjë asgjë për ne. Veprat tona të mira nuk mund të na bëjnë të pamëkat. Nuk ka rëndësi se çfarë lloj pune është. Qoftë bindja ndaj një rregulli - si mbajtja e një dite të shenjtë ose shmangia e alkoolit - ose nëse është aktiviteti për të thënë, "Unë besoj". Pali e thotë pa mëdyshje: “Përsëri, me hirin e Perëndisë ju jeni shpëtuar dhe kjo është për shkak të besimit. Kështu që ju nuk ia detyroni vetes shpëtimin tuaj; jo, është dhuratë e Perëndisë” (Efesianëve 2,8 Përkthimi i ri i Gjenevës). Edhe besimi është dhuratë nga Zoti!
Perëndia nuk pret një rrëfim
Ndihmon për të kuptuar dallimin midis një kontrate dhe rrëfimit. Një kontratë është një marrëveshje ligjore në të cilën bëhet një shkëmbim. Secila palë është e detyruar të tregtojë diçka për diçka tjetër. Nëse kemi një kontratë me Perëndinë, përkushtimi ynë ndaj Jezusit do të na shpëtojë. Por nuk mund ta kryejmë Zotin për të vepruar në emër tonë. Hiri është Krishti, i cili vendos në lirinë e tij hyjnore që të zbresë tek ne.
Në një gjykatë të hapur, duke rrëfyer, një person pranon se faktet ekzistojnë. Një kriminel mund të thotë: "Unë pranoj se kam vjedhur mallrat. Ai pranoi realitetin e jetës së tij. Po kështu, një ndjekës i Jezusit thotë: «E pranoj se duhet të shpëtohem ose Jezusi më shpëtoi.
I thirrur për liri
Çfarë skllevër 1865 e nevojshme në Teksas nuk ishte një kontratë për të blerë lirinë e tyre. Duhej të dinin dhe të pranonin se ishin tashmë të lirë. Liria e tyre ishte vendosur tashmë. Presidenti Lincoln ishte në gjendje ta lirojë, dhe e liroi me urdhër të tij. Perëndia kishte të drejtën të na shpëtonte dhe na shpëtoi nëpërmjet jetës së djalit të tij. Ajo që skllavet duhej në Teksas ishte të dëgjonte lirinë e tyre për të besuar se ishte e vërtetë dhe për të jetuar në përputhje me rrethanat. Skllevërit kanë nevojë që dikush të vijë dhe t'u tregojë se janë të lirë.
Ky është mesazhi i Palit te Romakëve 10:14 Përkthimi i New Geneva: “Tani është e vërtetë: ju mund t'i kërkoni Zotit vetëm nëse besoni në të. Ju mund të besoni në të vetëm nëse keni dëgjuar për të. Ju mund të dëgjoni prej tij vetëm nëse dikush është aty për të shpallur mesazhin e tij.”
A mund ta imagjinoni se si ishte për ata skllevër që prisnin pambuk atë ditë qershori në nxehtësinë 40 gradë të Teksasit dhe dëgjonin lajmin e mirë për lirinë e tyre? Keni përjetuar ditën më të bukur të jetës suaj! Në romakët 10,15 Pali citon nga Isaia: "Sa të bukura janë këmbët e atyre që sjellin lajmin e mirë" (Isaia 52,7).
Cili është roli ynë?
Cili është roli ynë në planin e Perëndisë për shpëtimin? Ne jemi lajmëtarët e tij të gëzimit dhe lajmin e mirë të lirisë ua përcjellim atyre që nuk kanë dëgjuar ende për lirinë e tyre. Ne nuk mund të shpëtojmë një person të vetëm. Ne jemi lajmëtarët, lajmëtarët e lajmit të mirë dhe sjellim lajmin e mirë: "Jezusi ka kryer gjithçka, ju jeni të lirë"!
Izraelitët Pavël e dinte dëgjuar lajmin e mirë. Ata nuk besonin fjalët që Pali i solli. A besoni në çlirimin nga skllavëria juaj dhe jetoni në lirinë e re?
nga Jonathan Stepp
