Romakëve 10,1-15: Lajmi i mirë për të gjithë
Pali shkruan në Letrën drejtuar Romakëve: "Të dashur vëllezër dhe motra, ajo që dëshiroj me gjithë zemër izraelitët dhe kërkoj nga Zoti për ta është që ata të shpëtohen" (Romakëve 10,1 Përkthimi i Gjenevës së Re).
Por pati një problem: «Sepse atyre nuk u mungon zelli për kauzën e Zotit; Unë mund ta dëshmoj këtë. Ajo që u mungon është njohja e duhur. Ata nuk e kanë kuptuar se çfarë ka të bëjë me drejtësinë e Zotit dhe po përpiqen të mbijetojnë përpara Zotit me drejtësinë e tyre. Ata po rebelohen kundër drejtësisë së Zotit në vend që t'i nënshtrohen " (Romakëve 10,2: 3 Përkthim i Gjenevës së Re).
Izraelitët që Pali i njihnin donin veprat e tyre (duke e mbajtur ligjin) të drejtë para Zotit.
«Sepse me Krishtin është arritur qëllimi i asaj që është ligji: kushdo që beson në të shpallet i drejtë. Mënyra për drejtësi është e njëjtë për hebrenjtë dhe jo-hebrenjtë » (Romakëve 10,4 Përkthimi i Gjenevës së Re). Ju nuk mund ta arrini drejtësinë e Zotit duke e përmirësuar veten. Zoti ju jep drejtësi.
Ne të gjithë ndonjëherë jetonim sipas ligjeve. Kur isha një djalë, kam jetuar nën ligjet e nënës sime. Një nga rregullat e saj ishte, pasi luaja në oborr, duke hequr këpucët para se të hyn në apartament. Unë kisha për të pastruar këpucë shumë të ndotura me ujë në verandë.
Jezusi pastron pluhurin
Perëndia nuk është ndryshe. Ai nuk dëshiron që ndotësia e mëkateve tona të përhapet në të gjithë shtëpinë e tij. Problemi është, ne nuk kemi asnjë mënyrë për të pastruar veten dhe ne nuk mund të hyjmë derisa të jemi të pastër. Perëndia lejon vetëm ata që janë të shenjtë, pa mëkat dhe të pastër në banesën e tij. Askush nuk mund ta arrijë këtë pastërsi me vete.
Prandaj Jezusi duhej të dilte nga shtëpia për të na pastruar. Vetëm ai mund të na pastrojë. Nëse jeni të zënë duke u liruar nga ndotja juaj, ju mund të pastroni veten deri në ditën e fundit, nuk do të jetë e mjaftueshme për të hyrë në shtëpi. Megjithatë, nëse besoni atë që thotë Jezusi, sepse tashmë ju ka pastruar, mund të hyni në shtëpinë e Perëndisë dhe të uleni në tryezën e tij për të ngrënë.
Vargjet 5-15 në Romakët 10 merren me këtë fakt: Është e pamundur të njohësh Zotin derisa mëkati të eliminohet. Njohuria e Perëndisë nuk mund ta heqë mëkatin tonë.
Për të mbështetur këtë pikë te Romakët 10,5: 8-5, Pali citon Ligjin e përtërirë 30,11: 12: «Mos thuaj në zemrën tënde: Kush dëshiron të ngjitet në parajsë? - sikur të donit ta zbrisnit Krishtin që andej ». Thuhet se si njerëz ne mund të kërkojmë dhe të gjejmë Zotin. Fakti është, Zoti vjen te ne dhe na gjen.
Fjala e përjetshme e Perëndisë ka ardhur tek ne si Perëndia dhe njeriu, Biri i Perëndisë, Jezu Krishti i mishit dhe i gjakut. Nuk mund ta gjejmë në qiell. Ai vendosi në lirinë e tij hyjnore të zbriste te ne. Jezusi na shpëtoi njerëzit duke larë mjegullën e mëkatit dhe duke na hapur rrugën që ne të hynim në shtëpinë e Perëndisë.
Kjo shtron pyetjen: A besoni atë që thotë Perëndia? A mendoni se Jezusi ju ka gjetur dhe e keni larë ndyrën tuaj, që tani të hyni në shtëpinë e tij? Nëse nuk e besoni këtë, ju jeni jashtë shtëpisë së Perëndisë dhe nuk mund të hyni.
Pali flet te Romakëve 10,9: 13–XNUMX Përkthimi i Gjenevës së Re: «Kështu që nëse rrëfeni me gojën tuaj se Jezusi është Zot dhe besoni me zemrën tuaj që Perëndia e ringjalli nga të vdekurit, do të shpëtoni. Sepse jeni shpallur i drejtë nëse besoni me zemrën tuaj; njeriu shpëtohet nëse dikush rrëfen «besimin» me gojën e dikujt. Kjo është arsyeja pse Shkrimi thotë: "Kushdo që i beson atij do të shpëtohet nga shkatërrimi" (Isaia 28,16). Nuk bën asnjë ndryshim nëse dikush është çifut apo jo hebre: të gjithë kanë të njëjtin zotëri, dhe ai i lejon të gjithë të ndajnë pasurinë e tij që e thërret atë "në lutje". "Kushdo që thërret emrin e Zotit do të shpëtohet" (Joel 3,5).
Ky është realiteti: Perëndia shpengoi krijimin e tij nëpërmjet Jezu Krishtit. Ai i lau mëkatet tona dhe na bëri të pastër përmes sakrificës së tij, pa ndihmën dhe kërkesën tonë. Nëse ne besojmë në Jezusin dhe rrëfejmë se ai është Zoti, ne tashmë jetojmë në këtë realitet.
Shembull i skllavërisë
Në 1. Janar 1863 nënshkroi proklamimin e emancipimit tek Presidenti Abraham Lincoln. Ky urdhër ekzekutiv tha se të gjithë skllevërit në të gjitha shtetet e kryengritjes kundër qeverisë amerikane tani janë të lirë. Lajmi i kësaj lirie arriti skllevërit e Galveston, Teksas, vetëm në 19. Qershor 1865. Për dy vjet e gjysmë, këta skllevër nuk dinin për lirinë e tyre dhe nuk provuan realitetin derisa ushtarët e Ushtrisë Amerikane u thanë atyre.
Jezusi është Shpëtimtari ynë
Rrëfimi ynë nuk na shpëton, por Jezusi është shpëtuesi ynë. Ne nuk mund ta detyrojmë Zotin të bëjë diçka për ne. Veprat tona të mira nuk mund të na bëjnë mëkat. Nuk ka rëndësi se çfarë lloj aktiviteti është. Nëse bëhet fjalë për respektimin e një rregulli - si mbajtja e një ditë të shenjtë ose shmangia e alkoolit - ose nëse është detyra e të thuash "Unë besoj". Pali e thotë pa mëdyshje: "Përsëri: Ju shpëtoni nga hiri i Zotit dhe kjo për shkak të besimit tuaj. Ju nuk ia keni borxh shpëtimin tuaj vetes; jo, është dhuratë e Zotit » (Efesianëve 2,8 Përkthim i Gjenevës së Re). Edhe besimi është një dhuratë nga Zoti!
Perëndia nuk pret një rrëfim
Ndihmon për të kuptuar dallimin midis një kontrate dhe rrëfimit. Një kontratë është një marrëveshje ligjore në të cilën bëhet një shkëmbim. Secila palë është e detyruar të tregtojë diçka për diçka tjetër. Nëse kemi një kontratë me Perëndinë, përkushtimi ynë ndaj Jezusit do të na shpëtojë. Por nuk mund ta kryejmë Zotin për të vepruar në emër tonë. Hiri është Krishti, i cili vendos në lirinë e tij hyjnore që të zbresë tek ne.
Në një gjykatë të hapur, një person rrëfen se fakti ekziston. Një kriminel mund të thoshte: «E pranoj që kam vjedhur mallrat. Ai e pranoi realitetin në jetën e tij. Po kështu, një ndjekës i Jezuit thotë: «Unë e pranoj se duhet të shpëtohem ose Jezusi më shpëtoi.
I thirrur për liri
Çfarë skllevër 1865 e nevojshme në Teksas nuk ishte një kontratë për të blerë lirinë e tyre. Duhej të dinin dhe të pranonin se ishin tashmë të lirë. Liria e tyre ishte vendosur tashmë. Presidenti Lincoln ishte në gjendje ta lirojë, dhe e liroi me urdhër të tij. Perëndia kishte të drejtën të na shpëtonte dhe na shpëtoi nëpërmjet jetës së djalit të tij. Ajo që skllavet duhej në Teksas ishte të dëgjonte lirinë e tyre për të besuar se ishte e vërtetë dhe për të jetuar në përputhje me rrethanat. Skllevërit kanë nevojë që dikush të vijë dhe t'u tregojë se janë të lirë.
Ky është mesazhi i Palit te Romakëve 10:14 Përkthimi i Gjenevës së Re: «Por është kështu: ju mund të telefononi Zotin vetëm nëse besoni në të. Ju mund të besoni në të vetëm nëse keni dëgjuar për të. Ju mund të dëgjoni prej tij vetëm nëse dikush është atje për të shpallur mesazhin e tij ».
Mund ta imagjinoni se si ishte për këta skllevër të copëtojnë pambukun në nxehtësinë 40 gradë të Teksasit atë ditë qershor dhe të dëgjojnë lajmet e mira të lirisë së tyre? Ata kishin ditën më të mirë të jetës së tyre! Në Romakëve 10,15 Pali citon nga Isaia: "Sa të bukura janë këmbët e atyre që sjellin lajme të mira" (Isaia 52,7).
Cili është roli ynë?
Cili është roli ynë në planin e shpëtimit të Zotit? Ne jemi lajmëtarët e tij të gëzimit dhe mbajmë lajmin e mirë për lirinë për njerëzit që kurrë nuk kanë dëgjuar për lirinë e tyre. Ne nuk mund të shpëtojmë një person të vetëm. Ne jemi lajmëtarët, spirancat e lajmeve dhe sjellim lajmin e mirë: «Jezusi ka realizuar gjithçka, ju jeni të lirë»!
Izraelitët Pavël e dinte dëgjuar lajmin e mirë. Ata nuk besonin fjalët që Pali i solli. A besoni në çlirimin nga skllavëria juaj dhe jetoni në lirinë e re?
nga Jonathan Stepp
