Romakëve 10,1-15: Lajm i mirë për të gjithë
Pali shkruan në Romakët: "Të dashur vëllezër dhe motra, ajo që unë uroj me gjithë zemër izraelitëve dhe lutem për ta nga Perëndia është që ata të shpëtohen" (Romakëve 10,1 Përkthimi i ri i Gjenevës).
Por kishte një problem: “Sepse atyre nuk u mungon zelli për çështjen e Perëndisë; Unë mund të dëshmoj për këtë. Ajo që u mungon është njohuria e saktë. Ata kanë dështuar të kuptojnë se për çfarë është drejtësia e Perëndisë dhe përpiqen të qëndrojnë përpara Perëndisë nëpërmjet drejtësisë së tyre. Duke vepruar kështu, ata rebelohen kundër drejtësisë së Perëndisë në vend që t'i nënshtrohen asaj »(Romakëve 10,2-3 Përkthimi i Gjenevës së Re).
Izraelitët Pali e dinte se donin të ishin të drejtë përpara Perëndisë me veprat e tyre (duke zbatuar ligjin).
“Sepse me Krishtin arrihet qëllimi, për të cilin bëhet fjalë ligji: kushdo që beson në të shpallet i drejtë. Rruga drejt drejtësisë është e njëjtë për hebrenjtë dhe johebrenjtë »(Romakët 10,4 Përkthimi i ri i Gjenevës). Ju nuk mund ta arrini drejtësinë e Perëndisë duke përmirësuar veten. Zoti ju jep drejtësi.
Ne të gjithë ndonjëherë jetonim sipas ligjeve. Kur isha një djalë, kam jetuar nën ligjet e nënës sime. Një nga rregullat e saj ishte, pasi luaja në oborr, duke hequr këpucët para se të hyn në apartament. Unë kisha për të pastruar këpucë shumë të ndotura me ujë në verandë.
Jezusi pastron pluhurin
Perëndia nuk është ndryshe. Ai nuk dëshiron që ndotësia e mëkateve tona të përhapet në të gjithë shtëpinë e tij. Problemi është, ne nuk kemi asnjë mënyrë për të pastruar veten dhe ne nuk mund të hyjmë derisa të jemi të pastër. Perëndia lejon vetëm ata që janë të shenjtë, pa mëkat dhe të pastër në banesën e tij. Askush nuk mund ta arrijë këtë pastërsi me vete.
Prandaj Jezusi duhej të dilte nga shtëpia për të na pastruar. Vetëm ai mund të na pastrojë. Nëse jeni të zënë duke u liruar nga ndotja juaj, ju mund të pastroni veten deri në ditën e fundit, nuk do të jetë e mjaftueshme për të hyrë në shtëpi. Megjithatë, nëse besoni atë që thotë Jezusi, sepse tashmë ju ka pastruar, mund të hyni në shtëpinë e Perëndisë dhe të uleni në tryezën e tij për të ngrënë.
Vargjet 5-15 në Romakët 10 merren me këtë fakt: Është e pamundur të njohësh Zotin derisa mëkati të eliminohet. Njohuria e Perëndisë nuk mund ta heqë mëkatin tonë.
Në atë pikë te Romakët 10,5-8, citon Pali 5. Moisiu 30,11:12: “Mos thuaj në zemrën tënde: Kush do të ngjitet në qiell? - sikur dikush donte ta zbriste Krishtin prej andej”. Thuhet se si qenie njerëzore ne mund të kërkojmë dhe të gjejmë Zotin. Por fakti është se Zoti vjen tek ne dhe na gjen.
Fjala e përjetshme e Perëndisë ka ardhur tek ne si Perëndia dhe njeriu, Biri i Perëndisë, Jezu Krishti i mishit dhe i gjakut. Nuk mund ta gjejmë në qiell. Ai vendosi në lirinë e tij hyjnore të zbriste te ne. Jezusi na shpëtoi njerëzit duke larë mjegullën e mëkatit dhe duke na hapur rrugën që ne të hynim në shtëpinë e Perëndisë.
Kjo shtron pyetjen: A besoni atë që thotë Perëndia? A mendoni se Jezusi ju ka gjetur dhe e keni larë ndyrën tuaj, që tani të hyni në shtëpinë e tij? Nëse nuk e besoni këtë, ju jeni jashtë shtëpisë së Perëndisë dhe nuk mund të hyni.
Pali flet në Romakëve 10,9-13 NGÜ: «Nëse rrëfen me gojën tënde se Jezusi është Zot dhe beson me zemër se Perëndia e ringjalli prej së vdekurish, do të shpëtohesh. Sepse dikush shpallet i drejtë nëse beson me zemër; njeriu shpëtohet kur rrëfen “besimin” me gojë. Prandaj në Shkrim thuhet: "Kushdo që beson tek ai do të shpëtohet nga humbja" (Isaia 2 Kor.8,16). Nuk ka dallim nëse dikush është çifut apo jo çifut: të gjithë kanë të njëjtin Zot dhe ai e ndan pasurinë e tij me të gjithë ata që e thërrasin "në lutje". "Kushdo që thërret emrin e Zotit do të shpëtohet" (Joel 3,5).
Ky është realiteti: Perëndia shpengoi krijimin e tij nëpërmjet Jezu Krishtit. Ai i lau mëkatet tona dhe na bëri të pastër përmes sakrificës së tij, pa ndihmën dhe kërkesën tonë. Nëse ne besojmë në Jezusin dhe rrëfejmë se ai është Zoti, ne tashmë jetojmë në këtë realitet.
Shembull i skllavërisë
Am 1. Më 1863 janar 19, Presidenti Abraham Lincoln nënshkroi Deklaratën e Emancipimit. Ai urdhër ekzekutiv thoshte se të gjithë skllevërit në të gjitha shtetet në revoltë kundër qeverisë amerikane tani janë të lirë. Lajmi për këtë liri nuk arriti te skllevërit e Galveston, Teksas deri më 186 qershor 5. Për dy vjet e gjysmë këta skllevër nuk dinin për lirinë e tyre dhe e përjetuan realitetin vetëm kur ushtarët e Ushtrisë Amerikane u thanë atyre.
Jezusi është Shpëtimtari ynë
Rrëfimi ynë nuk na shpëton, por Jezusi është Shpëtimtari ynë. Ne nuk mund ta detyrojmë Zotin të bëjë asgjë për ne. Veprat tona të mira nuk mund të na bëjnë pa mëkate. Nuk ka rëndësi se çfarë lloj aktiviteti është. Pavarësisht nëse bëhet fjalë për t'iu bindur një rregulli - si mbajtja e një dite të shenjtë ose shmangia e alkoolit - ose nëse është puna për të thënë, "Unë besoj". Pali e thotë këtë në mënyrë të paqartë: “Përsëri, me hirin e Perëndisë ju jeni të shpëtuar dhe atë me anë të besimit. Pra, nuk ia detyroni vetes shpëtimin tuaj; jo, është dhurata e Zotit »(Efesianëve 2,8 Përkthimi i ri i Gjenevës). Edhe besimi është dhuratë nga Zoti!
Perëndia nuk pret një rrëfim
Ndihmon për të kuptuar dallimin midis një kontrate dhe rrëfimit. Një kontratë është një marrëveshje ligjore në të cilën bëhet një shkëmbim. Secila palë është e detyruar të tregtojë diçka për diçka tjetër. Nëse kemi një kontratë me Perëndinë, përkushtimi ynë ndaj Jezusit do të na shpëtojë. Por nuk mund ta kryejmë Zotin për të vepruar në emër tonë. Hiri është Krishti, i cili vendos në lirinë e tij hyjnore që të zbresë tek ne.
Në një gjykatë të hapur, një person rrëfen se fakti ekziston. Një kriminel mund të thoshte: «E pranoj që kam vjedhur mallrat. Ai e pranoi realitetin në jetën e tij. Po kështu, një ndjekës i Jezuit thotë: «Unë e pranoj se duhet të shpëtohem ose Jezusi më shpëtoi.
I thirrur për liri
Çfarë skllevër 1865 e nevojshme në Teksas nuk ishte një kontratë për të blerë lirinë e tyre. Duhej të dinin dhe të pranonin se ishin tashmë të lirë. Liria e tyre ishte vendosur tashmë. Presidenti Lincoln ishte në gjendje ta lirojë, dhe e liroi me urdhër të tij. Perëndia kishte të drejtën të na shpëtonte dhe na shpëtoi nëpërmjet jetës së djalit të tij. Ajo që skllavet duhej në Teksas ishte të dëgjonte lirinë e tyre për të besuar se ishte e vërtetë dhe për të jetuar në përputhje me rrethanat. Skllevërit kanë nevojë që dikush të vijë dhe t'u tregojë se janë të lirë.
Ky është mesazhi nga Pali te Romakëve 10:14 NCC: “Tani është kështu: Njeriu mund t'i thërrasë Zotit vetëm nëse beson në të. Ju mund të besoni në të vetëm nëse keni dëgjuar prej tij. Ju mund të dëgjoni prej tij vetëm nëse dikush është atje për të predikuar mesazhin prej tij”.
A mund ta imagjinoni se si ishte për ata skllevër që prisnin pambuk atë ditë qershori në nxehtësinë 40 gradë të Teksasit dhe dëgjonin lajmin e mirë për lirinë e tyre? Keni përjetuar ditën më të bukur të jetës suaj! Në romakët 10,15 Pali citon nga Isaia: "Sa të bukura janë këmbët e atyre që sjellin lajmin e mirë" (Isaia 52,7).
Cili është roli ynë?
Cili është roli ynë në planin e shpëtimit të Zotit? Ne jemi lajmëtarët e tij të gëzimit dhe mbajmë lajmin e mirë për lirinë për njerëzit që kurrë nuk kanë dëgjuar për lirinë e tyre. Ne nuk mund të shpëtojmë një person të vetëm. Ne jemi lajmëtarët, spirancat e lajmeve dhe sjellim lajmin e mirë: «Jezusi ka realizuar gjithçka, ju jeni të lirë»!
Izraelitët Pavël e dinte dëgjuar lajmin e mirë. Ata nuk besonin fjalët që Pali i solli. A besoni në çlirimin nga skllavëria juaj dhe jetoni në lirinë e re?
nga Jonathan Stepp
